In het dorp ligt een akker waar afwisselend mais en aardappels groeien. Dit jaar zijn de aardappels aan de beurt. De voren zien er altijd mooi uit.
Ik hield de akker al een tijdje in de gaten, wat niet zo moeilijk is als je er bijna iedere dag langs fietst of rijdt. Eerst werd het gras doodgespoten en kleurde de akker geel. Toen werd het gele gras omgeploegd en werden de aardappels in voren gepoot.
Dan ligt de akker er een poosje heel mooi bij, met van die strakke voren die zo’n mooi perspectief geven. Voordat de aardappelplanten boven de grond komen wilde ik nog een foto van de voren maken met een mooie zonsondergang erbij.
Saharazand
Vanmorgen schreef Melanie, waar ik ooit een fotografiecursus volgde, het volgende op facebook: “Tip voor een mooie zonsondergang of zonsopkomst. Vanavond en morgenochtend is er kans op een prachtig gekleurde zonsondergang en zonsopkomst. Dit komt door een grote wolk met Saharazand die boven ons land hangt.
Het Saharastof kan vandaag zorgen voor extra mooie ochtend- en avondluchten. De stofdeeltjes zorgen voor extra breking en verstrooiing van het licht. Hierdoor komen de rode, oranje en gele kleuren van het zonlicht beter aan bod. Woensdagochtend is vooral in het noorden nog kans op een mooie zonsopkomst.” (In een eerder blog staat ergens in het midden een foto van Melanie. Om dat te lezen, kun je hier klikken)
Dit was mijn kans. Dus ging ik met statief en camera op pad naar het aardappelveld.
Voren
De zonsondergang kleurde de lucht niet zo mooi als ik gehoopt had, maar toch kreeg de lucht wel wat mooie kleuren. De ondergaande zon scheen half achter de bomen, met een oranje gloed over de voren op de akker.
Hier zie je goed hoe groot het aardappelveld is. Aan de kant waar ik sta en aan de rechterkant staan huizen. Links is de snelweg.
De camera draaide ik een stukje naar links, want daar werd de lucht toch een beetje oranje.
Tsja, geen spectaculaire ondergang, maar toch wel sfeervol.
Fluitenkruid
Ik maakte ook nog een paar foto’s van fluitenkruid. De camera had ik hierbij niet op het statief, daarom moest ik de ISO heel hoog zetten. Als de ISO heel hoog staat krijg ik veel ruis in de foto (met de moderne camera’s schijnt dat veel minder te zijn). Maar ik vind in sommige gevallen dat ik beter een foto kan hebben met ruis, dan geen foto.
Als je goed naar de foto van het fluitenkruid kijkt, zie je dat er twee mieren op lopen. Dat is grappig, want toen ik de foto nam, had ik geen mier gezien.
Op de volgende foto loopt er ongeveer in het midden een mier.
Bijzonder hoe snel de zon ondergaat en hoe snel het dan donker wordt.
Benieuwd wanneer de aardappelplantjes boven de grond komen.
In een eerder blog schreef ik ook al eens over deze akker, toen werd er mais gekneusd. Wil je dit lezen, dan kun je hier klikken.
Groetjes van Alja 🙂