Afgelopen weekend snoeide ik de leilindes. Aan de steunpalen hangen drie nestkastjes, twee ooit door de kinderen gemaakt en één van de vogelbescherming. Deze haalde ik eraf om te controleren of ze nog goed zijn en om ze leeg en schoon te maken voor de vogeltjes die de lente in de bol hebben.
(Voordat je verder leest: Er volgen foto’s die sommige mensen vies, griezelig of zielig vinden. Verder lezen op eigen risico.)
Ik zag direct dat de nestkasten wat opgeknapt moeten worden. Het hout van de deksels begint te barsten en er groeit korstmos op (mensen noemen het ook wel kosmos).
Korstmos. Dit groeit ook op de leilindes en is ongevaarlijk voor de planten.
Ook korstmos, maar dan geel. Er zijn heel veel verschillende soorten. Veel soorten zijn zelfs beschermd omdat ze alleen in zuivere lucht kunnen groeien.
De nestkastjes maakte ik gelijk maar leeg. In de eerste zaten een paar takjes en veertjes. In de tweede en de derde zat echt een nestje. Toen ik bij de derde de dikke laag eruit haalde en eens goed keek, leek het of ik een schedeltje zag. O nee toch, zou een jong vogeltje het niet overleefd hebben vorig jaar?
Ik zag er zo op het oog nog drie. Ach vier dode vogeljes. Nu ben ik niet gauw bang voor vieze handen en griezel ik niet van een schedeltje. Voorzichtig begon ik het nestje een beetje los te halen. Er zaten 7 kleine opgedroogde vogeltjes in. Bij nader onderzoek moeten het wel koolmeesjes zijn. Er zaten nog gele veertjes onder aan de buik.
Het nestje en de 7 vogeltjes op een rijtje.
Een klein vogeldrama. Hoe kan dit? Tja, het kan zijn dat het nest verstoord is door iets. Misschien een kat of een ander roofdier. Misschien is een van de oudervogels opgegeten en kon de andere ouder de grote vraag naar voedsel niet alleen aan. Misschien was het te droog of te warm. Ik weet het niet. Jammer is het wel.
Ik ga de nestkastjes opknappen en hang ze weer op. Andere jaren ging het helemaal goed. Kijken of er dit jaar weer vogeltjes in gaan broeden. Maar gauw opschieten met het opknappen van de huisjes.
Groetjes van Alja