De wekker ging gisteren vroeg, heel vroeg. Om 5.25 op de fiets…
Het blijft indrukwekkend om de morgen wakker te zien worden. Bomen die je overdag zo vaak ongemerkt voorbij fietst, staan dan ineens als stoere silhouetten in de mist met hun schoonheid te pronken. Alles zo mooi.
Dan moet je erbij zijn met je camera, want als het eenmaal licht begint te worden, gaat het snel. Het wordt steeds lichter en helderder en dan is het ineens weer net als anders.
De heidevelden waren versiert met slierten mist.
Sommige heide stond al te bloeien. De bloemetjes mooi bedekt met dauw.
De ganzen kwamen in actie. Al vliegend staken ze mooi af tegen de wolken.
Een ‘gewoon’ zandpad.
De oude vijver zag er sprookjesachtig uit. De mist zweefde er in flarden overheen.
Een jonge meerkoet trok zich niets aan van een beetje mist, maar zorgde er wel voor dat ik een mooi plaatje kon schieten met een romantisch sfeertje.
De libellen waren nog niet opgewarmd. Ze zaten nog helemaal onder de dauwdruppels en lieten zich rustig op de foto zetten. Er zaten veel van deze heidelibellen.
Ook zat er nog een vuurlibel.
Inmiddels was het zo licht geworden dat het tijd was om naar huis te fietsen. Voor mijn gevoel was het al koffietijd, terwijl het nog niet eens acht uur was 🙂
Groetjes van Alja
zag je de ganzen in het bos?
Hoi Jan, dat klopt, op heideveld Vierbergen.