Bij de Action kocht ik een bakje witte letters van hout. Leuke hoofdletters waar je van alles mee kunt doen.
16 februari 2017
Ik legde met de letters ‘omdathetzoleukis’. Met een liniaal schoof ik ze netjes op een lijn. Toen ging ik oefenen met scherpstellen en het diafragma.
Bij de eerste 3 foto’s stelde ik eerst op het eerste woord scherp, daarna op het tweede, daarna het derde. Dat is net als het leggen van de klemtoon op de gesproken woorden. Als je steeds de klemtoon op een ander woord in de zin legt, kan de zin een heel andere betekenis krijgen. Leuk om zo met woorden te spelen.
OMDAT het zo leuk is. Diafragma F5.
Omdat HET zo leuk is. Diafragma F5.
Omdat het ZO leuk is. Diafragma F5. En zo kun je doorgaan.
Hier heb ik de letters anders neergelegd en een lager standpunt ingenomen (de camera dus lager gezet op het statief). Diafragma 5,6. Een leuk effect.
De stand van de camera is hier wat hoger. Het diafragma staat op 8 waardoor er nog wel wat vervaging is maar de woorden heel goed te lezen zijn. Deze foto vind ik leuk. Het woord leuk is ook scherp, wat een toeval 😉
Deze foto is genomen met diafragma 36. Alles is goed leesbaar. De voorste twee letters zijn nog wat vaag. Een beetje saai zo.
Dan kom je op een punt, waarbij je het blijkbaar alleen zelf nog leuk vind. Eigenlijk het leukste. Hierbij moest ik denken aan de kunstschilders. Vaak beginnen kunstschilders met gedetailleerde schilderijen en laten ze zien wat ze kunnen. Hoe langer ze schilderen hoe nieuwsgieriger ze worden wat er nog meer mogelijk is. Ze gaan experimenteren en het werk word steeds een stapje abstracter. Denk bijvoorbeeld aan de kunstschilder Mondriaan.
Er zijn dan veel mensen die er niets meer van snappen en zich afvragen waarom het nog kunst is. Dit kan mijn kleuter ook, zeggen ze dan. Het is ook best begrijpelijk dat mensen dat zeggen.
Bij de volgende foto’s was ik ook een beetje op dat punt aangekomen. Toen ik vol trots deze foto’s liet zien werd mij ook meegedeeld dat je toch helemaal niet meer kon zien wat het was. Ahum, tja, ja klopt. Maar daar keek ik al helemaal niet meer naar.
Nu wil ik mij natuurlijk helemaal niet vergelijken met een kunstenaar, maar ik begrijp de kunstenaars wel.
Hieronder dus nog drie foto’s op diafragma 5,6. Allemaal van heel laag gefotografeerd, dat heet het kikvorsperspectief. Hier zie je de letters alleen nog van de onderkant. Steeds een stukje verder scherpgesteld. Niet meer als letters te herkennen.
Best een lang verhaal voor een paar letters 🙂
Groetjes van Alja