9 juni 2017. Op een zandweg liep een lange colonne van eikenprocessierupsen.
Ik hoorde een vogeltje. Ineens zag ik hem ook. Ik probeerde een foto te maken en toen was hij weer weg, nog voordat ik hem scherp had. Een mislukte foto. Jammer, want je kunt nog wel zien dat hij een gele borst had. Ik denk dat het een gele kwikstaart was. Wat ik wel mooi vind aan de foto zijn de groene strepen van het gras.
Ik zag waar hij steeds heen ging. Een plekje in het hoge gras. Vast een nestje. Er stonden koeien in de wei, ze waren loom en lagen op de grond, toch heb ik het er niet op gewaagd om de wei in te gaan. Het weiland ernaast was leeg, daar ging ik kijken of ik het nestje kon zien. Dat lukte niet. Deze koe vond het wel interessant en kwam voor mij in de benen. Op internet las ik dat de gele kwikstaart inderdaad een nestje op de grond maakt, vaak in graslanden.
Een weiland verder kwam deze trekker met giertank het land injecteren. Een koe, een trekker met luchtje, maar geen vogeltje… dan maar weer verder.
Een eindje verder scheerden de boerenzwaluwen door de lucht, rakelings langs mij heen. Een mooi gezicht hoe ze de insecten uit de lucht vangen. Ze zijn zo snel.
De vlier bloeit uitbundig met grote, witte schermen vlierbloesem. Sommige schermen zijn al uitgebloeid en het vruchtbeginsel wordt daar al dikker, dat worden de vlierbessen. Er zijn veel mensen die siroop maken van de schermen. Ik heb het ook een keer geprobeerd, maar ik vond dat het niet lekker rook, dat was voor mij dus geen succes. Mooi zijn ze wel.
Er lag iets op de grond, een slangetje ofzoiets. Toen ik dichterbij kwam en het goed bekeek, bleek het een lange colonne eikenprocessierupsen te zijn. Op de zandweg lagen plassen water. De colonne ging tot in de plas. Drinken ze water? Ik schrok ervan, want tegelijk besefte ik dat ik onder een eikenboom stond. Snel een foto gemaakt en gauw onder de boom vandaan.
Bij de volgende boom, een Amerikaanse eik, won mijn nieuwsgierigheid het en ben ik heel even gestopt om de rupsen te bekijken en nog een foto te maken. Ik heb er niets aan overgehouden, behalve een leuke foto.
De geschoren schapen lagen heerlijk loom in het gras. Nummer vijf nam even de moeite om op te kijken. Ze glimlachte even… 😉
Dit schaap was nog wakker en stond bij het hek.
Een mooi paard. Een rood-bruin paard noem je een vos. De witte streep op zijn hoofd heet een bles.
Het waaide nog flink, aan de toppen van de bomen was dat goed te zien.
Het bijna uitgebloeide koolzaad heeft al peultjes gevormd. In de peultjes groeien de zaden. Van deze zaden wordt in de akkerbouw raapzaadolie gemaakt.
Gewoon een leuk gezicht, iemand op een blauwe puch.
Schrik! Hier liep ik zondag nog rond tussen de lieveheersbeestjes, de vlasleeuwenbekjes ed. Ik eindigde mijn blog toen met: ‘Veel mooie natuur dicht bij huis! Als de mensen het maar een beetje met rust laten.’ Mmmm, dat met rust laten is dus niet gebeurd, kijk maar naar de foto… alles weg. Het veenpluis staat er nog wel. Of de orchideeën er nog staan weet ik niet, binnenkort maar weer eens kijken.
Onderweg vond ik een grote, stevige, zwarte veer. Deze heb ik de hele tijd meegezeuld, ach zo zwaar was hij niet, maar wel lastig. Thuis heb ik hem met de mobiel op de foto gezet. Maar wat een rare lange foto, daarom heb ik hem maar even gekanteld. Ik ga hem binnenkort beschilderen. Dat heb ik op pinterest gezien en moet nog uitgeprobeerd worden.
Groetjes van Alja