In Giethoorn kun je heerlijk bootje varen. Het is een prachtig dorp met veel waterwegen waardoor het vaak ‘klein Venetië’ wordt genoemd.
Het is erg leuk om door het dorp te varen. Een klein stukje buiten het dorp begint de schitterende natuur van het nationaal park Weerribben-Wieden.
Bootje huren
Geen boot? Geen probleem, er worden heel veel bootjes verhuurd. Toen wij gingen varen, lagen er genoeg langs de kades, maar dat kwam vooral omdat het nog wat vroeger in het jaar was. Wil je nu een bootje huren, dan doe je er verstandig aan een bootje te reserveren.
Fluisterbootjes
De bootjes die je kunt huren zijn allemaal fluisterbootjes, stille bootjes dus. Als alle bootjes die er ‘s zomers varen motorbootjes zouden zijn, was het er een flinke herrie. De motorbootjes die er nu nog varen zijn meestal van bewoners, of mensen die met hun eigen bootje naar Giethoorn varen.
Beschoeiing
In Giethoorn zijn de afgelopen jaren al veel nieuwe beschoeiingen aangelegd. Het is nog niet klaar. Zoals je ziet krijgen de beschoeiingen bij ieder bootje ook wel aardig wat golven te verduren. Het is belangrijk dat deze goed stevig blijven, zodat de oevers niet afkalven en in het water verdwijnen.
Zelfde bootjes
Het ziet er mooi uit met al die rode bootjes op een rij. Deze verhuurder heeft allemaal rode bootjes, zo zijn ze goed te herkennen. Ik denk dat de verschillende verhuurders verschillende kleuren hebben, maar dat heb ik niet uitgezocht.
Vanuit Giethoorn voeren we richting Dwarsgracht. Wat heerlijk om zo door de natuur te varen.
Hond aan boord
Dit hondje is het helemaal gewend om met haar baasje te gaan varen. Ze sprong aan boord en huppelde van voor naar achter en weer terug. Oren rechtop en alles was interessant. Af en toe sprong ze op de kade om ergens even een plasje te doen, rende met de boot mee en sprong een eindje verder weer aan boord.
Op een gegeven moment sprong ze in het water om een eindje te zwemmen. Toen was er even later een natte hond aan boord. En wat voor wonderbaarlijks ze in de golven zag… ze heeft er wel honderd doormidden gehapt. Grappig.
Nog een mooi doorkijkje.
Dwarsgracht
In Dwarsgracht aangekomen stond dit beeld aan het water. Ik heb het even opgezocht en het is het beeld van De Baggeraar, gemaakt door Janno Petter. Janno Petter was een kunstenaar die in Dwarsgracht woonde, hij leefde van 1956-2010.
In 2008 werd het bronzen beeld van De Baggeraar onthuld.
Een idyllisch plaatje.
Verder varend zagen we een eend op de rand van een bootje…
… waterlelies deinend op de golven van de bootjes…
… kabbelende golfjes in mooie herhalingen…
… enkele reigers die over ons heen vlogen…
… nog meer golfjes in mooie herhalingen…
… een prachtige zeilboot…
… watermolentjes die helpen om het waterpeil te beheren en…
… bootjes op de Beulakerwijde.
Verzonken dorp
De Beulakerwijde herbergt een verzonken dorp.
Vroeger werd er veel turf afgestoken in deze buurt, eerst droge turf en later ook natte turf. Dit turfsteken noem je ook vervening. Waar de turf weggestoken werd, werd het land lager en ontstonden langwerpige plassen water, watergaten. Ertussen waren rietkragen en rietlanden. Bij harde wind kalfden de rietkragen steeds verder af en zo ontstond een grote plas. Het dorp Beulake werd langzaamaan onbewoonbaar door het afkalven van het land. Door een storm in 1776 verdween het dorp helemaal in het water. De kerk van het dorp Beulake was niet direct helemaal in het water verdwenen.
Sinds 2014 staat er een monument in het water van de Beulakerwijde dat herinnert aan het verzonken dorp. Het bovenste deel van de kerk staat zogenaamd nog boven water, het verbeeldt de verzonken kerktoren.
Beweging
Zoals je vast al door had vindt ik beweging in het water erg fascinerend. Toen we terug gingen over de Beulakerwijde ontstonden er mooie golven langs de boot, het water spatte hoog op. De spetters glinsterden in de lage zon.
Relaxed voeren we terug na een heerlijk tochtje met de boot.
Ga je ook eens varen in Giethoorn?
Groetjes van Alja