De eerste 7 dagen van september. In deze dagen werd het steeds wat kouder.
Op het moment dat ik dit type regent het al de hele dag en ik heb al weer een vest aan om warm te blijven. Toch waren deze dagen wel heel mooi en heb ik lekker foto’s kunnen maken, van koopavond tot vogelkijkhut. Kijk je mee?
Dag 210. Koopavond in Meppel
1 september 2017. Wat mooi eigenlijk als je eens met je neus in de lucht loopt, niet om eigenwijs te doen, maar om naar de gevels boven de winkels te kijken.
Dag 211. Wandelen bij IJhorst
2 september 2017. Bij IJhorst is de natuur heel mooi. Ergens aan de Schotsweg is een klein onopvallend paadje. Als je daar in loopt kom je over een bruggetje en vervolgens op een wandelroute over privéterrein. Je kunt er ook wel via een officiële wandelroute komen.
Je kunt hier niet samen met je hond gaan wandelen. Dit vind ik persoonlijk niet zo erg. Ik hou van honden, maar niet van de mentaliteit van sommige baasjes die hun hond los laten lopen waar het niet mag. Dan springen de honden tegen je op en heb je weer vieze kleren.
De wandelroute gaat door een stuk weiland. Om over het draad heen te kunnen klimmen is er een trapje gemaakt met een steunpaal waardoor je makkelijk over het draad kunt klimmen. Er stonden geen dieren in de wei. Dit vind ik nou een leuke oplossing.
De vlierbessen zijn bijna allemaal rijp.
Leuke tip om eens te gaan wandelen.
Dag 212. Regenbui in de zon
3 september 2017. Vanuit de woonkamer.
Dag 213. ‘s Ochtends vroeg aan de Kanlaan
4 september 2017. Als het niet te koud is en het niet regent vind ik het geen straf om te fietsen. Het ziet er in de vroege ochtend altijd zo mooi uit. Ik pakte mijn mobiel en maakte op goed geluk een foto onder het fietsen. Dat mag natuurlijk niet… maar het is wel een hele mooie foto geworden. Volgende keer zal ik even netjes stoppen langs de weg, wel zo veilig.
Dag 214. Afrikanen en koolwitjes
5 september 2017. In de moestuin staan grote bossen met afrikaantjes, oranje, geel en gemengd. Ik vond het altijd truttige bloemen en ze ruiken ook niet echt lekker. Nu kan ik ze wel wat meer waarderen, vooral de grote soort die van die grote struiken maakt met grote oranje bloemen.
De koolwitjes kunnen ze ook waarderen. Of het nou alleen door de afrikaantjes komt is de vraag. Er staan namelijk ook veel boerenkool planten. Laten dat nou net de planten zijn waar koolwitjes graag hun eitjes op leggen. De rupsen die eruit komen vreten in mum van tijd een hele boerenkool plant kaal. Ik weet nog dat ik vroeger al met mijn moeder langs de planten ging om rupsen te vangen. Brr, stinken die beesten. Maar het helpt wel en het was heel milieuvriendelijk.
Het koolwitje is een heel algemene vlinder, maar wel mooi! Kleine koolwitjes hebben minder zwart aan hun vleugels dan grote koolwitjes. Dit is een groot koolwitje op een boerenkool plant.
Dag 215. Paddenstoelen
6 september 2017. In het bos is duidelijk te zien dat we naar de herfst toe gaan. Onder de berkenbomen liggen al veel blaadjes op de grond. Er groeien ook steeds meer paddestoelen.
Ik heb maar weinig verstand van de soorten paddenstoelen. De algemene kennis die je op school leert weet ik wel, ik bedoel echt het herkennen van paddenstoelen. De meest bekende weet ik wel, zoals de vliegenzwam, stinkzwam e.d. Gelukkig kun je veel dingen opzoeken op internet. Ik heb dus gezocht op soortenbank. Ik denk dat dit een aardappelbovist is, maar ik weet het niet zeker.
Dag 216. Vogelkijkhut De Auken in de Wieden
7 september 2017. In het Nationaal Park Weerribben-Wieden staat de ronde vogelkijkhut de Auken. Ik was hier nog niet eerder geweest. Het is bij Giethoorn-Noord. Eerst ga je over een ijzeren bruggetje. Dan volg je het pad naar de vogelkijkhut, het is maar een klein eindje lopen (vond ik).
Al gauw hoorde ik het geluid van heel veel ganzen. Toen ik boven in de toren was, kon ik ze ook zien. Er zwommen heel veel grauwe ganzen op de plas.
De takken van de wilgen waren eigenlijk al wat te hoog gegroeid waardoor het uitzicht niet aan alle kanten goed was. Het positieve is dat je de takken van de wilg ook nog eens mooi kunt bekijken.
Als ik alle vogels had gezien die ik hoorde, had ik nu heel wat foto’s. Gelukkig liet dit zwartkopje zich regelmatig zien. Op een gegeven moment bleef hij zelfs net lang genoeg zitten om een foto te kunnen maken. Hij zat dicht bij de vogelkijkhut.
Wat een geluk, de bruine kiekendief kwam ook nog voorbij vliegen. Het was een vrouwtje, dat kun je zien aan de gele kop.
Ik zag ook zilverreigers en aalscholvers, maar die waren te ver weg voor het bereik van mijn lens.
Toen we weg gingen zag ik een paar hengels en schoenen achter een auto uitsteken, dat vond ik dan weer grappig.
Groetjes van Alja