Dag 197-204 Vakantie Zwarte Woud

19-26 augustus 2017. Een weekje op vakantie naar het Zwarte Woud in Duitsland.

We zochten naar een last-minute in Duitsland. Aangezien we al eens eerder via Vancansoleil op vakantie waren gegaan, besloten we dat nu weer te doen. De tent staat dan voor je klaar met inventaris en bedden. Zelf neem je beddengoed, kleding en eten mee. Makkelijk.

Er was nog redelijk veel keuze in last-minutes. In Steinach was nog plaats op camping Kinzigtal, genoemd naar het dal waarin het ligt.

Dag 197. Uitzicht vanaf de camping
19 augustus 2017. Aan het eind van de middag kwamen we aan. We hadden ongeveer 6 uren gereden, dat was prima te doen. Nadat we hadden ingecheckt en bij de tent kwamen, maakte ik een paar foto’s van ons uitzicht. We stonden aan de rand van de camping, vlak bij het zwembad.

Tussen deze boerderij en onze camping liep nog een beekje. Lekker inslapen bij stromend water. En nee… ik hoefde er ‘s nachts niet van naar de wc 😉

Dag 198. Met de trein
20 augustus 2017. ‘s Morgens zag ik een schuur bij de boerderij staan. Duitsland heeft veel vakwerkhuizen (muren in vakken en balken), maar de schuren doen ook mee. Schoon metselwerk? Nou nee, dat is een schuur dan blijkbaar niet waard. Toch wel mooi voor een foto.

Toeristen in het Zwarte Woud krijgen een Konus kaart. Hiermee kunnen ze gratis met de bus en de trein door het hele Zwarte Woud reizen. Dat wilden we meemaken. Samen met de buren op de camping besloten we met de trein naar Emmendingen te reizen waar een Weinfest was.
Terwijl we stonden te wachten op het perron maakte ik een paar foto’s.

Dag 199.  Koeien op de helling
21 augustus 2017. Vandaag gingen we rodelen. Er was een lange rodelbaan van een helling af. Ik had zelf nog niet eerder gerodeld en wilde het eigenlijk aan de rest overlaten. Ik kwam er echter niet onderuit. Het was leuk om te doen!
Op alle foto’s van het rodelen stonden gezinsleden. Ik wil ze niet op mijn blog zetten, dus heb ik geen foto van de rodelbaan. Wel maakte ik nog een foto van de koeien die naast de rodelbaan in op de helling graasden.

Dag 200. Een zwarte en een witte hond
22 augustus 2017. Tsjonge, dag 200 alweer en ik had het niet eens door, omdat ik op vakantie was. Een mijlpaal! Ik vergat bijna een foto te maken. ‘s Avonds zag ik een echtpaar met een zoontje (tenminste dat denk ik) en twee honden bij de beek staan kijken. Daar maakte ik een foto van, ik heb de ouders ervan af geknipt. Niet scherp, maar wel een leuk plaatje.

Dag 201. Met de kabelbaan omhoog
23 augustus 2017. Deze dag gingen we naar Freiburg. Hier is een kabelbaan (Schauinslandbahn) waarmee je naar wens omhoog en omlaag kunt. Je kunt bijvoorbeeld een enkeltje naar boven nemen en vervolgens 7 km naar beneden wandelen. Wij hebben voor een retourtje gekozen, dat heette ‘Berg- und Tal’.

Onderweg naar Freiburg stuurde de GPS ons langs prachtige weggetjes. We reden al zigzaggend door bergen en dalen, echt genieten.

Vanuit de kabelbaan had je al een prachtig uitzicht.

Op de bergen in het Zwarte Woud zie je veel windturbines staan.

Aan het eind van de kabelbaan zijn we nog een stukje verder omhoog gewandeld. Er waren veel wandelroutes zoals je hier op de borden ziet.

Wij zijn bijna allemaal naar de uitkijktoren geklommen en zijn ook bovenin de toren geweest. Wat een mooi uitzicht.

Dag 202. Eekhoorn
24 augustus 2017. Langs de beek groeiden dennenbomen, hazelaars en andere struiken. Toen wij op de camping kwamen werd ons door de buurkinderen al verteld dat er eekhoorntjes op de camping zaten. We hebben ze gezien, rode en zwarte, echt zo leuk! Vandaag maakte ik in tegen de avond foto’s van deze rode eekhoorn. Hij haalde de hazelnoten uit de boom en hing hierbij soms helemaal op de kop. De meeste foto’s waren te  donker, deze is nog gelukt.

Dag 203. Zonsopkomst in de bergen
25 augustus 2017. Eigenlijk wilde ik de zonsopkomst nog zien in de bergen, maar in de vakantie ga ik mijn wekker natuurlijk niet zo vroeg zetten.

Deze dag was ik echter heel vroeg wakker, al om 4 uur. Eerst maar eens in het donker het toiletgebouw opgezocht (tjsa, da’s ook kamperen). Ik viel niet meer in slaap. Na een poosje ben ik eruit gegaan, heb me aangekleed, mijn fotocamera gepakt en ben vertrokken.

Onze camping lag in een dal. Aan beide zijden zag je bergen, niet heel erg hoog, maar hoog genoeg. Daar was ik wel nieuwsgierig naar. In de wetenschap dat het alleen maar lichter zou worden ben ik vertrokken.

Het begon net licht te worden, hier een foto van de camping in het donker 🙂

Hieronder zie je de lucht zo blauw! Dit zie je alleen een poosje voor zonsopkomst en na zonsondergang.

Met dat ik hoger klom, werd het al lichter. De  lantaarnpalen gingen uit.

Wat een rust.

Bovenop de berg stonden schapen schaapachtig naar me te kijken. De zon kwam bijna boven de bergen. Ik voelde me net Heidi zo alleen met die schapen op de berg.

En daar was de zon. Toch wel bijzonder!

Er was gelijk daglicht, wat een verschil.

Toen ik weer terugging naar de camping lag er een pakje zakdoekjes op een paal. Heel apart.

In het dal zag het er ook prachtig uit met die lange ochtendschaduwen.

Aan het eind van de ochtend gingen we naar de grootste koekoeksklok ter wereld in Triberg. Hij is nagemaakt op een schaal van 60:1.
Een paar minuten voor 12.00 uur kwamen we er aan. We wilden de koekoek wel eens 12 keer naar buiten zien komen. Ik heb het gefilmd met mijn mobiel. Het viel wel een klein beetje tegen, want de koekoek kwam één keer naar buiten en zei 12 keer heel langzaam: ‘Koe…koek’.

We zijn doorgereden naar de hoogste waterval van Duitsland, ook in Triberg. Het was er erg toeristisch, maar wel mooi. Er werden heel veel koekoeksklokken te koop aangeboden.

Toen we dit punt passeerden bleek er een kassa te zijn…. ja duhhh, we gaan geen 11 euro betalen om naar een waterval te kijken. We zijn er een stukje omheen gelopen en hebben een gedeelte van de waterval gezien. Tenminste, ik denk dat er nog meer van de waterval te zien moet zijn geweest. Ik heb de sluitertijd wat langer gezet om de beweging in de waterval te fotograferen. Dit moet je met een statief doen, omdat de omgeving anders vaag wordt. Maar ik had geen statief bij me en wilde het toch proberen. De beweging in de waterval is gelukt en de vage omgeving ook 😉 Toch vond ik de foto nog wel leuk om hier te laten zien.

Dag 204. Weer naar huis
26 augustus 2017.

Wel lekker dat je op de Autobahn hard mag rijden. Ook al rijd je voor Nederlandse begrippen hard, toch komen er heel veel (mooie) auto voorbij racen.

Hè, ook wel weer lekker om naar huis te gaan.

Groetjes van Alja